شاه شاهان، اعلاحضرت محمد رضا شاه پهلوی، یگانه دوران، فرزند رضا پهلوی بزرگ آریامهر، سلاله کوروش کبیر، یادگار روشن و خرم ترین روزهای ایران، پدر سرافراز میهن ما، آن گل همیشه شادان به تاریخ بیستم دی ماه خورشیدی ساعت یازده و پنجاه و پنج دقیقه نیمه شب دوشنبه، قدوم ملوکانه را بر چشم کاربران حقیر بالاترین گذاشته و اجلاس جلوس فرمودند. باشد که وجود نازنین شان منشا تغییراتی بزرگ در این تارنامه باشد.
اگرچه وطن ما به این روز افتاده و چه بسیار عزیزان و دلیران و سرمایه هایی را از کف داده است اما شادکامی ما اینجاست که آن دُر یگانه و آن شاهنشاه فرزانه، آن سرمایه بی تکرار و آن اقیانوس بی انتها، سایه پرفروغ شان از همان ژرفنای غربت بر سر ما قرار داشته و وجود سراسر نور و تلالوشان مثال خورشیدی لایزال، از اوج غربت بر پهنه بالاترین می تابد. امید که این سایه ملوکانه همواره پاینده و مستدام بماند و این حقیر جان نثار، قربانی وجود گرانمایه ایشان گردد.
عید سعید بیستم دی ماه ورود خداوند ایران را گرامی می داریم. فرا رسیدن این عید خجسته را نخست به پیشگاه آن وجود گرانمایه، پدر و شهریار ایران، ذات اقدس همایونی اعلاحضرت رضا شاه دوم پهلوی،و کلیه کاربران شادباش و تهنیت بی کران عرضه می داریم.
ای که یک گوشه ی چشمت غم عالم ببرد
حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد
نیست دیگر به خرابات، خرابی چون من
باز خواهی که مرا سیل دمادم ببرد
آن که بر دامن احسان تو اش دسترسی ست
به دهان، خاکش اگر نام ز حاتم ببرد
من ندانم چه نیازی ست تو را با همه قدر
که غمت دل ز پریزاده و آدم ببرد
جان فدای دل دیوانه که هر شب بر ِتوست
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
قسمت پیام های وبلاگ همایونی مان رِ باز گذاشتیم تا هواداران ما پیام ها و فحش های محبت آمیزشان رِ برای ما ارسال کنند و تخلیه انرژی بشوند.